Creëren wij onze huilbaby’s zelf?

Huilt jouw kindje regelmatig drie uur of langer op een dag en ben je inmiddels ten einde raad? Wiegen, voorlezen, zingen, wandelen, oppakken en troosten.. soms lijkt niets te helpen. Toch ligt de oorzaak volgens ontwikkelingspsycholoog Annemie Ploeger bij onszelf. Zij verklaart kinderkwesties vanuit de evolutie en stelt dat we onze huilbaby’s zelf creëren. Hoe dat zit, lees je hier.

Annemie Ploeger, evolutionair ontwikkelingspsycholoog aan de Universiteit van Amsterdam, is zelf moeder van twee dochters. Tijdens haar eerste zwangerschap ontdekte ze hoeveel vragen zij – ondanks haar ervaring als ontwikkelingspsycholoog – nog had: is een zuigeling gebaat bij een aparte babykamer? Kunnen we de leeftijd waarop we kinderen krijgen straffeloos oprekken? Ploeger deed onderzoek en publiceerde hier recent het boek “De evolutie van een kind” over waarin ze de eigenaardigheden en het nut van de ontwikkelingsfases van het kind omschrijft, van de bevruchting tot aan de volwassenheid.

Hoe verklaren we huilbaby’s vanuit de evolutie?
Een belangrijk onderwerp dat aan bod komt in het boek is de huilbaby. Feitelijk is ons brein in de afgelopen 100.000 jaar niet veranderd. Daarom is er van alles te verklaren vanuit de evolutie, bijvoorbeeld waarom het soms maar niet lukt om onze baby’s te laten stoppen met huilen. Zo zegt Ploeger in de Volkskrant: “‘Ik ben ervan overtuigd geraakt dat we huilbaby’s creëren met aparte bedjes in aparte kamertjes. De baby voelt zich onveilig in zijn eentje, ook al leven we niet meer in een savanne waar een zuigeling een makkelijke prooi is. Het babybrein reageert alsof dat risico er wel is: en dus zet het kind het op een krijsen.”

De kangoeroemethode helpt
Dit geldt uiteraard niet voor alle baby’s, maar in samenlevingen waar kinderen veel gedragen worden kennen ze minder huilbaby’s volgens de psycholoog. Als voorbeeld noemt ze een situatie in Colombia in de jaren ’90 toen er een groot tekort aan couveuses was. Moeders met te vroeg geboren kinderen werd geadviseerd hun kinderen zelf warm te houden door de kleintjes dicht tegen hun lichaam te dragen met een draagdoek. Ploeger: “De kinderen die met deze ‘kangoeroemethode’ werden behandeld bleken jaren later zowel fysiek als psychisch vele malen beter af dan de couveusekinderen.’”

Wat kun je zelf doen?
Volgens de psycholoog is het dan ook belangrijk je baby dicht bij je te houden. Dit betekent niet dat je samen in één bed moet slapen, een wieg in je slaapkamer helpt ook. Ploeger: “Voor de sociaal-emotionele ontwikkeling is die nabijheid heel belangrijk. Het onderzoek naar co-sleeping is onlangs gebundeld en uit dat overzicht bleek dat co-sleeping tot minder huilbaby’s leidt, minder wiegendood en meer welbevinden op termijn.” Wil je meer leren over een veilige en gezonde start voor je pasgeboren baby? Lees hier alles over de nieuwste cursus en schrijf je in.

De theorieën zijn niet onomstreden. Hypothesen van evolutionair psychologen zijn lastig te bewijzen. Niet voor niets ligt deze tak van wetenschap – kijkend naar de evolutie – vaak onder vuur. In het boek komen nog veel meer theorieën aan bod. Ben je benieuwd? Hier lees je meer.

Misschien vind je dit ook interessant:

• Grote generatieverschillen in buiten spelen
• Meeste kinderen eten eigen lichaamsgewicht aan suikers in 1 jaar tijd
• Angstaanjagend: heb jij wel eens van een ALTE gehoord?